Boeren uit het hele land waren de eerste bewoners die de net drooggemalen moddervlakte van de Haarlemmermeerpolder moesten gaan ontginnen. De klei van een viertal boerderijen aan de polderlinten IJweg, Hoofdweg, Rijnlanderweg en Aalsmeerderweg vormt het uitgangspunt voor de installatie 'een lint van klei' in de expositie Erfgoed als Toekomst.

Een gestuct polderlint baant zich een weg over de wand. Een lint van klei met soms wat zand, schelpen of alleen zware klei. Een plek waar bijna niets groeit, te zout. Een plek waar de fruitbomen de geest geven, zuur en kalkarm. Een plek met mooie volle gewassen, vruchtbare kalkrijke kleigrond. Het zijn de ingrediënten die de bodem hebben gevormd en leggen de herinneringen bloot van het ontstaan en gebruik van de Haarlemmermeer.

Het werk 'Een lint van klei' is gebaseerd op de diversiteit van de grond in de Haarlemmermeer. Het verbeeld de oneindige lijnen vol met leven en herinneringen. De klei is op de wand gestuct in pure vorm zoals het gedolven is.

Het craquelé ontstaat bij het drogen en is afhankelijk van de samenstelling van de grond. Een zware klei geeft veel craquelé, een klei met veel zand (leem) geeft een meer egale vorm.

De juiste verhouding zand en klei geeft een egale duurzame stuclaag, ademend en zonder barsten.

Een wand van Haarlemmermeerse bodem.